अर्जुन उवाच |
सन्न्यासस्य महाबाहो तत्त्वमिच्छामि वेदितुम् |
त्यागस्य च हृषीकेश पृथक्केशिनिषूदन || 1||

श्रीभगवानुवाच |
काम्यानां कर्मणां न्यासं सन्न्यासं कवयो विदु |
सर्वकर्मफलत्यागं प्राहुस्त्यागं विचक्षणा || 2||

त्याज्यं दोषवदित्येके कर्म प्राहुर्मनीषिण |
यज्ञदानतपकर्म न त्याज्यमिति चापरे || 3||

निश्चयं शृणु मे तत्र त्यागे भरतसत्तम |
त्यागो हि पुरुषव्याघ्र त्रिविध सम्प्रकीर्तित || 4||

यज्ञदानतपकर्म न त्याज्यं कार्यमेव तत् |
यज्ञो दानं तपश्चैव पावनानि मनीषिणाम् || 5||

एतान्यपि तु कर्माणि सङ्गं त्यक्त्वा फलानि च |
कर्तव्यानीति मे पार्थ निश्चितं मतमुत्तमम् || 6||

नियतस्य तु सन्न्यास कर्मणो नोपपद्यते |
मोहात्तस्य परित्यागस्तामस परिकीर्तित || 7||

दुखमित्येव यत्कर्म कायक्लेशभयात्यजेत् |
स कृत्वा राजसं त्यागं नैव त्यागफलं लभेत् || 8||

कार्यमित्येव यत्कर्म नियतं क्रियतेऽर्जुन |
सङ्गं त्यक्त्वा फलं चैव स त्याग सात्त्विको मत || 9||

न द्वेष्ट्यकुशलं कर्म कुशले नानुषज्जते |
त्यागी सत्त्वसमाविष्टो मेधावी छिन्नसंशय || 10||

न हि देहभृता शक्यं त्यक्तुं कर्माण्यशेषत |
यस्तु कर्मफलत्यागी स त्यागीत्यभिधीयते || 11||

अनिष्टमिष्टं मिश्रं च त्रिविधं कर्मण फलम् |
भवत्यत्यागिनां प्रेत्य न तु सन्न्यासिनां क्वचित् || 12||

पञ्चैतानि महाबाहो कारणानि निबोध मे |
साङ् ख्ये कृतान्ते प्रोक्तानि सिद्धये सर्वकर्मणाम् || 13||

अधिष्ठानं तथा कर्ता करणं च पृथग्विधम् |
विविधाश्च पृथक्चेष्टा दैवं चैवात्र पञ्चमम् || 14||

शरीरवाङ्मनोभिर्यत्कर्म प्रारभते नर |
न्याय्यं वा विपरीतं वा पञ्चैते तस्य हेतव || 15||
तत्रैवं सति कर्तारमात्मानं केवलं तु य |
पश्यत्यकृतबुद्धित्वान्न स पश्यति दुर्मति || 16||

शरीरवाङ्मनोभिर्यत्कर्म प्रारभते नर |
न्याय्यं वा विपरीतं वा पञ्चैते तस्य हेतव || 15||
तत्रैवं सति कर्तारमात्मानं केवलं तु य |
पश्यत्यकृतबुद्धित्वान्न स पश्यति दुर्मति || 16||

यस्य नाहङ् कृतो भावो बुद्धिर्यस्य न लिप्यते |
हत्वाऽपि स इमाँल्लोकान्न हन्ति न निबध्यते || 17||

ज्ञानं ज्ञेयं परिज्ञाता त्रिविधा कर्मचोदना |
करणं कर्म कर्तेति त्रिविध कर्मसंग्रह || 18||

ज्ञानं कर्म च कर्ता च त्रिधैव गुणभेदत |
प्रोच्यते गुणसङ् ख्याने यथावच्छृणु तान्यपि || 19||

सर्वभूतेषु येनैकं भावमव्ययमीक्षते |
अविभक्तं विभक्तेषु तज्ज्ञानं विद्धि सात्त्विकम् || 20||

पृथक्त्वेन तु यज्ज्ञानं नानाभावान्पृथग्विधान् |
वेत्ति सर्वेषु भूतेषु तज्ज्ञानं विद्धि राजसम् || 21||

यत्तु कृत्स्नवदेकस्मिन्कार्ये सक्तमहैतुकम् |
अतत्त्वार्थवदल्पं च तत्तामसमुदाहृतम् || 22||

नियतं सङ्गरहितमरागद्वेषत कृतम् |
अफलप्रेप्सुना कर्म यतत्सात्त्विकमुच्यते || 23||

यत्तुकामेप्सुना कर्म साहङ्कारेण वा पुन |
क्रियते बहुलायासं तद्राजसमुदाहृतम् || 24||

अनुबन्धं क्षयं हिंसामनपेक्ष्य च पौरुषम् |
मोहादारभ्यते कर्म यतत्तामसमुच्यते || 25||

मुक्तसङ्गोऽनहंवादी धृत्युत्साहसमन्वित |
सिद्ध्यसिद्ध्योर्निर्विकार कर्ता सात्त्विक उच्यते || 26||

रागी कर्मफलप्रेप्सुर्लुब्धो हिंसात्मकोऽशुचि |
हर्षशोकान्वित कर्ता राजस परिकीर्तित || 27||

अयुक्त प्राकृत स्तब्ध शठो नैष्कृतिकोऽलस |
विषादी दीर्घसूत्री च कर्ता तामस उच्यते || 28||

बुद्धेर्भेदं धृतेश्चैव गुणतस्त्रिविधं शृणु |
प्रोच्यमानमशेषेण पृथक्त्वेन धनञ्जय || 29||

प्रवृत्तिंच निवृत्तिं च कार्याकार्ये भयाभये |
बन्धं मोक्षं च या वेत्तिबुद्धि सा पार्थ सात्त्विकी || 30||

यया धर्ममधर्मं च कार्यं चाकार्यमेव च |
अयथावत्प्रजानाति बुद्धि सा पार्थ राजसी || 31||

अधर्मं धर्ममिति या मन्यते तमसावृता |
सर्वार्थान्विपरीतांश्च बुद्धि सा पार्थ तामसी || 32||

धृत्या यया धारयते मनप्राणेन्द्रियक्रिया |
योगेनाव्यभिचारिण्या धृति सा पार्थ सात्त्विकी || 33||

यया तु धर्मकामार्थान्धृत्या धारयतेऽर्जुन |
प्रसङ्गेन फलाकाङ् क्षी धृति सा पार्थ राजसी || 34||

यया स्वप्नं भयं शोकं विषादं मदमेव च |
न विमुञ्चति दुर्मेधा धृति सा पार्थ तामसी || 35||

सुखं त्विदानीं त्रिविधं शृणु मे भरतर्षभ |
अभ्यासाद्रमते यत्र दुखान्तं च निगच्छति || 36||

यत्तदग्रे विषमिव परिणामेऽमृतोपमम् |
तत्सुखं सात्त्विकं प्रोक्तमात्मबुद्धिप्रसादजम् || 37||

विषयेन्द्रियसंयोगाद्यत्तदग्रेऽमृतोपमम् |
परिणामे विषमिव तत्सुखं राजसं स्मृतम् || 38||

यदग्रे चानुबन्धे च सुखं मोहनमात्मन |
निद्रालस्यप्रमादोत्थं तत्तामसमुदाहृतम् || 39||

न तदस्ति पृथिव्यां वा दिवि देवेषु वा पुन |
सत्त्वं प्रकृतिजैर्मुक्तं यदेभि स्यात्त्रिभिर्गुणै || 40||

ब्राह्मणक्षत्रियविशां शूद्राणां च परन्तप |
कर्माणि प्रविभक्तानि स्वभावप्रभवैर्गुणै || 41||

शमो दमस्तप शौचं क्षान्तिरार्जवमेव च |
ज्ञानं विज्ञानमास्तिक्यं ब्रह्मकर्म स्वभावजम् || 42||

शौर्यं तेजो धृतिर्दाक्ष्यं युद्धे चाप्यपलायनम् |
दानमीश्वरभावश्च क्षात्रं कर्म स्वभावजम् || 43||

कृषिगौरक्ष्यवाणिज्यं वैश्यकर्म स्वभावजम् |
परिचर्यात्मकं कर्म शूद्रस्यापि स्वभावजम् || 44||

स्वे स्वे कर्मण्यभिरत संसिद्धिं लभते नर |
स्वकर्मनिरत सिद्धिं यथा विन्दति तच्छृणु || 45||

यत प्रवृत्तिर्भूतानां येन सर्वमिदं ततम् |
स्वकर्मणा तमभ्यर्च्य सिद्धिं विन्दति मानव || 46||

श्रेयान्स्वधर्मो विगुण परधर्मात्स्वनुष्ठितात् |
स्वभावनियतं कर्म कुर्वन्नाप्नोति किल्बिषम् || 47||

सहजं कर्म कौन्तेय सदोषमपि न त्यजेत् |
सर्वारम्भा हि दोषेण धूमेनाग्निरिवावृता || 48||

असक्तबुद्धि सर्वत्र जितात्मा विगतस्पृह |
नैष्कर्म्यसिद्धिं परमां सन्न्यासेनाधिगच्छति || 49||

सिद्धिं प्राप्तो यथा ब्रह्म तथाप्नोति निबोध मे |
समासेनैव कौन्तेय निष्ठा ज्ञानस्य या परा || 50||

बुद्ध्या विशुद्धया युक्तो धृत्यात्मानं नियम्य च |
शब्दादीन्विषयांस्त्यक्त्वा रागद्वेषौ व्युदस्य च || 51||
विविक्तसेवी लघ्वाशी यतवाक्कायमानस |
ध्यानयोगपरो नित्यं वैराग्यं समुपाश्रित || 52||
अहङ्कारं बलं दर्पं कामं क्रोधं परिग्रहम् |
विमुच्य निर्मम शान्तो ब्रह्मभूयाय कल्पते || 53||

बुद्ध्या विशुद्धया युक्तो धृत्यात्मानं नियम्य च |
शब्दादीन्विषयांस्त्यक्त्वा रागद्वेषौ व्युदस्य च || 51||
विविक्तसेवी लघ्वाशी यतवाक्कायमानस |
ध्यानयोगपरो नित्यं वैराग्यं समुपाश्रित || 52||
अहङ्कारं बलं दर्पं कामं क्रोधं परिग्रहम् |
विमुच्य निर्मम शान्तो ब्रह्मभूयाय कल्पते || 53||

बुद्ध्या विशुद्धया युक्तो धृत्यात्मानं नियम्य च |
शब्दादीन्विषयांस्त्यक्त्वा रागद्वेषौ व्युदस्य च || 51||
विविक्तसेवी लघ्वाशी यतवाक्कायमानस |
ध्यानयोगपरो नित्यं वैराग्यं समुपाश्रित || 52||
अहङ्कारं बलं दर्पं कामं क्रोधं परिग्रहम् |
विमुच्य निर्मम शान्तो ब्रह्मभूयाय कल्पते || 53||

ब्रह्मभूत प्रसन्नात्मा न शोचति न काङ् क्षति |
सम सर्वेषु भूतेषु मद्भक्तिं लभते पराम् || 54||

भक्त्या मामभिजानाति यावान्यश्चास्मि तत्त्वत |
ततो मां तत्त्वतो ज्ञात्वा विशते तदनन्तरम् || 55||

सर्वकर्माण्यपि सदा कुर्वाणो मद्व्यपाश्रय |
मत्प्रसादादवाप्नोति शाश्वतं पदमव्ययम् || 56||

चेतसा सर्वकर्माणि मयि सन्न्यस्य मत्पर |
बुद्धियोगमुपाश्रित्य मच्चित्त सततं भव || 57||

मच्चित्त सर्वदुर्गाणि मत्प्रसादात्तरिष्यसि |
अथ चेत्वमहङ्कारान्न श्रोष्यसि विनङ्क्ष्यसि || 58||

यदहङ्कारमाश्रित्य न योत्स्य इति मन्यसे |
मिथ्यैष व्यवसायस्ते प्रकृतिस्त्वां नियोक्ष्यति || 59||

स्वभावजेन कौन्तेय निबद्ध स्वेन कर्मणा |
कर्तुं नेच्छसि यन्मोहात्करिष्यस्यवशोऽपि तत् || 60||

ईश्वर सर्वभूतानां हृद्देशेऽर्जुन तिष्ठति |
भ्रामयन्सर्वभूतानि यन्त्रारूढानि मायया || 61||

तमेव शरणं गच्छ सर्वभावेन भारत |
तत्प्रसादात्परां शान्तिं स्थानं प्राप्स्यसि शाश्वतम् || 62||

इति ते ज्ञानमाख्यातं गुह्याद्गुह्यतरं मया |
विमृश्यैतदशेषेण यथेच्छसि तथा कुरु || 63||

सर्वगुह्यतमं भूय शृणु मे परमं वच |
इष्टोऽसि मे दृढमिति ततो वक्ष्यामि ते हितम् || 64||

मन्मना भव मद्भक्तो मद्याजी मां नमस्कुरु |
मामेवैष्यसि सत्यं ते प्रतिजाने प्रियोऽसि मे || 65||

सर्वधर्मान्परित्यज्य मामेकं शरणं व्रज |
अहं त्वां सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि मा शुच || 66||

इदं ते नातपस्काय नाभक्ताय कदाचन |
न चाशुश्रूषवे वाच्यं न च मां योऽभ्यसूयति || 67||

य इदं परमं गुह्यं मद्भक्तेष्वभिधास्यति |
भक्तिं मयि परां कृत्वा मामेवैष्यत्यसंशय || 68||

न च तस्मान्मनुष्येषु कश्चिन्मे प्रियकृत्तम |
भविता न च मे तस्मादन्य प्रियतरो भुवि || 69||

अध्येष्यते च य इमं धर्म्यं संवादमावयो |
ज्ञानयज्ञेन तेनाहमिष्ट स्यामिति मे मति || 70||

श्रद्धावाननसूयश्च शृणुयादपि यो नर |
सोऽपि मुक्त शुभाँल्लोकान्प्राप्नुयात्पुण्यकर्मणाम् || 71||

कच्चिदेतच्छ्रुतं पार्थ त्वयैकाग्रेण चेतसा |
कच्चिदज्ञानसम्मोह प्रनष्टस्ते धनञ्जय || 72||

अर्जुन उवाच |
नष्टो मोह स्मृतिर्लब्धा त्वत्प्रसादान्मयाच्युत |
स्थितोऽस्मि गतसन्देह करिष्ये वचनं तव || 73||

सञ्जय उवाच |
इत्यहं वासुदेवस्य पार्थस्य च महात्मन |
संवादमिममश्रौषमद्भुतं रोमहर्षणम् || 74||

व्यासप्रसादाच्छ्रुतवानेतद्गुह्यमहं परम् |
योगं योगेश्वरात्कृष्णात्साक्षात्कथयत स्वयम् || 75||

राजन्संस्मृत्य संस्मृत्य संवादमिममद्भुतम् |
केशवार्जुनयो पुण्यं हृष्यामि च मुहुर्मुहु || 76||

तच्च संस्मृत्य संस्मृत्य रूपमत्यद्भुतं हरे |
विस्मयो मे महानराजन्हृष्यामि च पुन पुन || 77||

यत्र योगेश्वर कृष्णो यत्र पार्थो धनुर्धर |
तत्र श्रीर्विजयो भूतिध्रुवा नीतिर्मतिर्मम || 78||